Ik wilde toch maar een vrolijke draai geven aan het onderwerp, dus bij deze:
Illustration Friday: Trial
Auteur: Jet
Welkom op mijn blog. Samen met mijn man en onze twee kinderen woon ik ergens op de Veluwe. Ik heb veel liefhebberijen, waaronder tekenen, lezen, quilten, in de aarde wroeten en boswandelingen maken (vandaar de leaves). Ondertussen probeer ik mijn leven zo eenvoudig mogelijk te houden en mij te richten op wat werkelijk ertoe doet. Ik nodig je uit om een stukje met mij op te lopen…
Liefs, Jet
Gumclubchallenge: Matchbox
Mijn bijdrage aan de Gumclub Challenge van deze maand:
Illustration Friday: Red Panda
Ik moest eerst even googelen om erachter te komen hoe een Red Panda er eigenlijk uitziet. Eén en al vertedering; bij zo’n koppie moet je wel lachen.
Family
Het onderwerp van Illustration Friday is Family. Ik heb een foto van mijn opa en ik als voorbeeld genomen.
De foto dateert van augustus 1984 en ik was toen nog geen 3 jaar oud. Mijn opa zal toen in de 70 zijn geweest. Qua leeftijd zou ik dit moment niet kunnen herinneren, maar toch voelt het wel zo. Echt of een hersenspinsel, wie zal het zeggen?
De kinderen waren hier.
Enkele jaren geleden kwam ik via deze site op het blog van kids were here terecht. Door foto’s werd het bewijsmateriaal vastgelegd dat de kinderen weer eens bezig waren geweest. Een soort van lesje in dankbaarheid en humor. Niet denken aan de rommel, maar blij zijn dat er kinderen in huis rondzwerven. Dat wil ik ook maar eens gaan toepassen.
Weet je nog dat de kinderen enkele weken geleden de zolder naar beneden verhuisd hadden (zie hier)? Nou, dat hebben ze nog een keer geflikt:
Soms tref je de bijzonderste stillevens aan:
Als je op deze manier naar de rommel kunstwerken van kinderen kijkt, wordt alles een stuk lichter. Jammer dat we geen foto’s hebben gemaakt toen de kinderen wilden kamperen op hun slaapkamer… met de pop-up tent… tweepersoonsformaat…
Finito!
Het voddenkleed is voltooid, enkele weken geleden zelfs. Dochter en ik zijn er erg blij mee.
Vanochtend ben ik rustig opgestart. Het buikgriepvirus heeft ook bij ons toegeslagen, ik ben de enige die er (nog) geen last van heeft. De kinderen lagen nog lekker te tukken. Voor de zekerheid maar wat vitamines (blauwe bessen) bij mijn havermoutpap gedaan.
Ik heb gelijk de houtkachel aangestoken. Dat vind ik altijd een rustgevend ritueel. Lucifer afstrijken en de geur van zwavel brengt me meteen in de wintersferen. Op één of andere manier ben ik dan weer terug op school toen we met kerst kaarsjes op onze tafeltjes mochten branden. Ik doe een prop krantenpapier in de kachel en deze geur herinnert me aan warme zomers waarin we een krant in vlam probeerden te krijgen met een vergrootglas en zonlicht. Zomaar een paar seizoenen in enkele seconden.
Heerlijk om in de warmtegloed te ontbijten en te bedenken welk boek ik nu weer eens ga lezen. Winterse rust.
Peace of mind
Toch een bijdrage voor Illustration Friday. Totaal anders dan ik eerst van plan was, maar ik ben even lekker bezig geweest. Al was het maar om “meters te maken”. Zo fijn, even rust in het hoofd!
In de lappenmand
Het wil even niet zo met tekenen. Het onderwerp voor Illustration Friday is Brain, maar de mijne willen niet zo op het moment. Ik heb ideeën genoeg in mijn brain, maar kom momenteel niet verder dan dit:
Vastgelopen Brain, er had ZO veel meer omheen gemoeten :-)!
Mijn Dresden Plate quilt vordert gestaag. Ik ben nu de blokken aan elkaar aan het naaien, maar ik vind het een beetje een taaie toestand. En dan ga ik weer tussendoor-projectjes doen. Niet handig, waarschijnlijk is het een afleidingsmanoeuvre dan wel uitstelgedrag en ik werk eraan, maar toch…
Ter verdediging: ik had de stoffen al een aantal jaren klaarliggen hiervoor en het gaat ook best snel. Dus straks hoop ik een project van mijn lijst af te vinken en heb ik een partij stofjes “opgeruimd”, twee vliegen in één klap zeggen we dan. Het komt allemaal wel goed, ik ben erger geweest. Ik moet mezelf er wel aan blijven herinneren dat er heel veel kan, maar niet alles tegelijk. Nu de feestelijke maanden zijn aangebroken, zal ik de rest van mijn missies maar op een lager pitje zetten. Ik kan mijn creativiteit voorlopig kwijt in Sinterklaas surprises- en gedichten en allerlei feestbaksels.
Zeeën van boeken.
In gedachten heb ik deze illustratie altijd de titel The old man and the sea gegeven. Ik heb dit boek nog nooit gelezen, maar het staat wel op mijn lijstje, net als Moby Dick bijvoorbeeld. Wel heb ik recent Doggerland van Ben Smith gelezen en ik vond het een heerlijk boek.
Ik heb een zwak voor dystopische boeken (Station Elf is tot nog toe favoriet), maar kan nog niet echt plaatsen waarom. Is het een duistere kant van mij, juist het tegenovergestelde van mijn leven of worden in dit soort boeken hoofd- en bijzaken duidelijker gescheiden?
Doggerland speelt zich af op een stormachtige Noordzee en is dus perfect om te lezen op een regenachtige herfstdag (en wel met schemerlampjes en een brandende kachel, anders wordt het te triest). Er gebeurt niet bijzonder veel, maar je blijft lezen. De zinnen zijn mooi en klein en de sfeer is voelbaar. Prachtig vond ik het gedeelte waarin de jongen het woord voor een bepaald gevoel niet meer kan herinneren. Een wereld waarin het woord hoop vergeten of nog een vage herinnering is. (Net als koffie trouwens, door deze boeken heb ik minimaal 10 pakken koffie op voorraad.)
De zee heeft op mij een enorme aantrekkingskracht. Vooral met razende wolken, snijdende wind en bulderend golven. Twee jaar geleden gingen wij in oktober een weekendje weg naar de Zeeuwse kust. Ik kon mijn hart ophalen. Het bleef verrassend droog, maar de luchten waren dreigend en we werden bijkans omver geblazen. Ik kan me geen beter begin van de dag voorstellen dan voor het ontbijt een woeste wandeling langs de kust te maken.
Nu mag ik het doen met een restantje van de Zuiderzee en nog stapel te lezen boeken.
Schetsen en koffieleuten.
Zo eens in de maand ga ik met een collega schetsen in onze pauze. Als het weer wat guurder is, belanden we dan in een gezellige lunchroom of koffiezaak.
Ik vind dit altijd zulke gezellige zaakjes. Dan droom ik weg over hoe het zou zijn om zelf zoiets te hebben. Allerlei soorten mensen over de vloer, veel lekkernijen en de boel leuk inrichten. Gelukkig is gewoon klant zijn ook genieten.
Soms is er zoveel te zien dat een schets niet afgemaakt wordt. Een goede reden om weer terug te komen.
LEAVES JET - Van tekenen tot textiel, van tuinieren tot eenvoudigweg tevreden zijn. 